Rekonstrukcja rewizyjna (ponowna) więzadła krzyżowego przedniego ACL

Jesteśmy jednym z najbardziej doświadczonych ośrodków w Polsce w tego typu operacjach. W zależności od warunków śródoperacyjnych zabieg może być wykonany jednoetapowo bez konieczności drugiego zabiegu. W przypadku dużych ubytków kostnych zabieg przeprowadzamy w 2 etapach:

• I etap – usunięcie implantów oraz wypełnienie kanałów kostnych przeszczepami.
• II etap – (po około 6 miesiącach i kontroli RTG) pobranie i implantacja wcześniej zamierzonego możliwego przeszczepu.

W Sport-Klinice dokonujemy przeszczepów z użyciem ścięgien tzw. „gęsiej stopy”, ścięgna mięśnia czworogłowego, ścięgna więzadła rzepki, ścięgien allogenicznych (pobranych od zmarłych dawców tkanek).

Obecnie najczęściej pobieranym przeszczepem biologicznym z tkanek własnych są ścięgna dołu podkolanowego. Zalety tego rodzaju przeszczepów są następujące:

• zaoszczędzenie więzadła rzepkowego (bardzo ważnego u kolarzy, ciężarowców, tancerzy)
• możliwość wykonania operacji u pacjentów z problemem „bolesnej rzepki”
• lepszy efekt kosmetyczny (pozostaje mniejsza blizna skórna)

Przed implantacją przeszczepu w stawie, ścięgna zostają złożone poczwórnie celem uzyskania dużej wytrzymałości mechanicznej (lepszej od więzadła rzepkowego). Do stabilizacji przeszczepu ścięgnistego w kości służą specjalne śruby (RCI) wykonane z tytanu lub materiału, biowchłanialnego (który rozpuszcza się w organizmie do 2 lat), mikropłytki tytanowe, kotwice lub rygle wykonane z tytanu lub materiału biowchłanialnego. Ścięgna wycięte do przeszczepu ulegają regeneracji (odrastają) w przeciągu 2 lat u 70% pacjentów. Ponieważ przeszczep posiada dużą wytrzymałość mechaniczną na rozrywanie nie ma ograniczeń czasowych w rozpoczęciu rehabilitacji. Przeszczep ze ścięgien dołu podkolanowego ulega przebudowie po 1 roku od operacji i uzyskuje siłę porównywalną z siłą anatomicznie wyodrębnionego więzadła krzyżowego.

W naszym ośrodku przeszczep używany bardzo często do rewizyjnych rekonstrukcji ACL. Jest to część więzadła rzepki pacjenta typu kość – ścięgno – kość. Tkanka ta uważana jest w wielu ośrodkach za standard stosowany przy rekonstrukcjach, ze względu na największą wytrzymałość mechaniczną na rozerwanie oraz swoją budowę (biologicznie najbardziej zbliżona do więzadła krzyżowego) oraz możliwości mocowania do kości (zapewniała optymalne rozwiązanie dla dobrej stabilizacji). Wadą przeszczepu z więzadła rzepkowego (tak jak każdego przeszczepu z materiału biologicznego, który podlega procesowi przebudowy) jest obniżenie jego wytrzymałości na rozrywanie pojawiające się między 3 a 6 miesiącem po operacji. Wytrzymałość przeszczepu jest jednak na tyle wystarczająca, że można w tym okresie normalnie funkcjonować na operowanej kończynie. Kolejnymi niedogodnościami, pojawiającymi się po przeszczepie, mogą być osłabienie wytrzymałości pozostałej części ścięgna rzepkowego oraz możliwe zaburzenie działania mięśnia czworogłowego uda i stawu rzepkowo-udowego. Pobranie przeszczepu wymaga dwóch dość rozległych nacięć z przodu kolana. Lekka aktywność sportowa i treningi są możliwe po 6 miesiącach, natomiast powrót do wyczynowego sportu możliwy jest po 12 miesiącach. Przeszczep z więzadła rzepkowego przebudowany zostaje po 1 roku i po tym czasie uzyskuje siłę normalnego więzadła krzyżowego.

W naszym ośrodku metoda stosowana w przypadku wskazań medycznych. Posiadamy duże doświadczenie w zastosowaniu tegoż materiału biologicznego. Metoda jest od kilku lat stosowana w Europie i USA. Jest to przeszczep centralnej 1/3 ścięgna mięśnia czworogłowego uda i bliższej części rzepki. Ta metoda, jest alternatywą dla uprzednio opisanej procedury. Głównym wskazaniem do zastosowania tego typu przeszczepu są rekonstrukcje więzadła krzyżowego przedniego u pacjentów z niewydolnością więzadła pobocznego przyśrodkowego. Polecany jest również w operacjach rewizyjnych, gdy zużyto ścięgna podkolanowe lub więzadło rzepkowe. Przeszczep stabilizowany jest do kości w części udowej z użyciem materiału biowchłanialnego. Ta nowa technika znacząco zmniejszyła ilość niesatysfakcjonujących wyników przeszczepów zachowując wydajność stabilizacji porównywalną z przeszczepem kość-ścięgno-kość stabilizowanym śrubami.

W naszym ośrodku metoda stosowana w przypadku wskazań medycznych. Posiadamy bardzo duże doświadczenie w pracy na materiale biologicznym pochodzącym od Dawcy Tkanek. Do rekonstrukcji więzadeł krzyżowych pozyskuje się przeszczepy z więzadła rzepkowego lub ścięgna Achillesa. Zaletą tych przeszczepów jest zaoszczędzenie tkanki własnej pacjenta a tym samym brak dodatkowego osłabienia stawu kolanowego. Czas operacji ulega znacznemu skróceniu, co oznacza minimalne obciążenie dla chorego. Również efekt kosmetyczny przemawia za tą metodą, gdyż operacja nie pozostawia blizn. Procedura polecana, jest głównie przy operacjach rewizyjnych, gdy zużyto już ścięgna pacjenta. Przeszczepy biologiczne ze zwłok, podobnie jak przeszczepy z tkanek własnych pacjenta, ulegają przebudowie. Pełną wytrzymałość mechaniczną uzyskują po 1-2 latach od operacji. Wadami przeszczepu pobranego ze zwłok są: możliwość wystąpienia odrzucenia przeszczepu u biorcy, możliwość przeniesienia z przeszczepem infekcji wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, osłabienie mechaniczne bloków kostnych przeszczepu w czasie sterylizacji. Dotychczas, w naszej klinice, nie odnotowaliśmy powikłań po tego typu procedurze medycznej.

Możliwość pobrania narządów do przeszczepu od Dawców Tkanek pojawia się, gdy za życia, zmarły nie wyraził sprzeciwu, na wykonanie procedury pobrania narządów do przeszczepu. Równie ważna jest zgoda najbliższych. Wszystkim Osobom rozumiejącym znaczenie medycyny transplantacyjnej, wyrażamy ogromną wdzięczność za Dar Życia.