Leczenie schorzeń znanych jako „łokieć tenisisty”, „łokieć golfisty”

Leczenie schorzenia „łokieć tenisisty”

Choroba znana jako łokieć tenisisty objawia się bólami przedziału bocznego łokcia, promieniującymi najczęściej od nadkłykcia bocznego kości ramiennej wzdłuż prostowników nadgarstka do ręki. W wielu przypadkach choroba ta jest wynikiem dużej aktywności fizycznej lub pracą w jednej ustalonej pozycji (np. praca za biurkiem). W przebiegu choroby dochodzi do zapalenia przyczepu mięśni prostowników do nadkłykcia bocznego kości ramiennej – najczęściej dotyczy to ścięgna  mięśnia prostownika promieniowego nadgarstka krótkiego, rzadziej długiego.

Istotne jest szybkie rozpoczęcie leczenia w postaci zabiegów fizykoterapii, podania leków przeciwzapalnych, czy noszeniu ortezy – działanie takie powoduje szybkie ustępowanie dolegliwości bólowych i często prowadzi do pełnego wyleczenia.

Tego typu leczenie zaleca się także w przypadku leczenia zapalenia przewlekłego, gdzie objawy utrzymują się powyżej 6 miesięcy. Dodatkowo można zastosować leczenie wspomagające procesy gojenia z użyciem czynników biologicznych, np. czynników wzrostu, które pod kontrolą USG podajemy bezpośrednio w miejsce istniejącej patologii.

W przypadku braku poprawy należy rozważyć leczenie operacyjne. Zabieg operacyjny, zmierzający do usunięcia dolegliwości, można wykonać wykorzystując technikę artroskopową (technika małoinwazyjna), jak również stosując procedurę na otwarto (przecięcie skóry i odsłonięcie chorego miejsca). W niejednoznacznych przypadkach diagnostykę należy poszerzyć celem wykluczenia patologii wewnątrzstawowych – fałdy maziowe, wolne ciała chrzęstne i przewlekłe niestabilności.

Leczenie schorzenia „łokieć golfisty”

Choroba objawia się bolesnym zapaleniem rozcięgna zginaczy przedramienia, przyczepiających się do nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Schorzenie najczęściej jest rezultatem przeciążenia przyczepu zginaczy. W rzadkich przypadkach powodem są złożone choroby stawu.

Najlepsze wyniki daje leczenie zachowawcze (fizykoterapia, leki przeciwzapalne, ortezy). W przypadkach przewlekłego zapalenia, gdy leczenie zachowawcze okazuje się niewystarczające, podejmujemy leczenie operacyjne. Polega ono na uwolnieniu przyczepu zginaczy, usunięciu zapalnych tkanek i ponownym doszyciu ścięgien do kości. Po leczeniu operacyjnym przez okres 6 do 8 tygodni należy zmniejszyć aktywność, zalecana jest również fizykoterapia prowadzona przez doświadczonego fizykoterapeutę.