Łąkotka leczenie operacyjne uszkodzeń: szycie, wycięcie, przeszczep

Rodzaje uszkodzeń łąkotki:

  • podłużne (rączka od wiadra)
  • horyzontalne (rozwarstwienie)
  • języka, degeneracyjne (w zmianach zwyrodnieniowych)

Łąkotki ulegają uszkodzeniu najczęściej podczas niekontrolowanego skrętu zewnętrznego podudzia przy zgiętym stawie kolanowym. Dzieje się to w czasie zajęć sportowych (narty, piłka nożna, siatkówka), w trakcie wykonywania pracy (uraz bocznej powierzchni stawu kolanowego), a nawet podczas banalnych zajęć domowych (wstawanie z pozycji kucznej). Również niestabilność kolana z powodu uszkodzenia więzadła krzyżowego predysponuje do uszkodzeń łąkotek. Częściej dochodzi do uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej niż bocznej. Charakterystyczny objaw uszkodzenia łąkotki pacjenci opisują, jako słyszalny lub wyczuwalny „trzask” w kolanie, któremu często towarzyszy nagłe zablokowanie ruchu w stawie. Kolano pozostaje w zgięciu, a próba jego wyprostu wywołuje silny ból. Do najczęściej zgłaszanych objawów uszkodzeń łąkotki zaliczamy stały lub przewlekły ból, często występujący w okolicy dołu podkolanowego, okresowe lub stałe zablokowanie stawu, obrzęk, nawracające wysięki, przeskakiwanie, „uciekanie” kolana. Oderwana całkowicie lub częściowo łąkotka, która przemieszcza się w stawie kolanowym wgniata się w gładką powierzchnię chrząstki stawowej i niszczy ją nieodwracalnie.

Każde podejrzenie uszkodzenia łąkotki powinno być diagnozowane artroskopowo i odpowiednio leczone w trybie pilnym. Ma to na celu ochronę stawu przed zniszczeniami, jakie może spowodować oderwana łąkotka oraz stworzenie szansy wykonania jej naprawy.

Szycie łąkotki:

W zależność od wybranej techniki jest to procedura całkowicie artroskopowa lub wymagająca dodatkowych niewielkich nacięć na powierzchniach bocznej lub przyśrodkowej kolana celem prawidłowego zawiązania szwów łąkotkowych.

Techniki:

  • All-inside – technika ta pozwala na całkowicie artroskopowe założenie szwów łąkotkowych dzięki odpowiednim mechanicznym zszywką.
  • Inside-out – szwy przeprowadza się z wnętrza kolana na zewnątrz przy użyciu długich, elastycznych igieł zakończonych nicią.
  • Outside-in – szwy przeprowadza się od zewnątrz do wnętrza przy użyciu igieł iniekcyjnych lub igieł punkcyjnych, poprzez które przeprowadza się nić.

Dobór technik zależny jest od rodzaju uszkodzenia i decyzja co do techniki zapada zwykle dopiero w trakcie operacji po dokładnej ocenie artroskopowej.
Rehabilitacja po szyciu łąkotki polega na stopniowym odzyskiwaniu pełnego zakresu ruchu za pomocą ćwiczeń w odciążeniu, trzeba się też liczyć, że przez co najmniej 6 tyg. należy chodzić w asekuracji kul łokciowych z możliwym obciążaniem stawu zablokowanego w wyproście odpowiednią ortezą.

Wycięcie łąkotki:

Meniscektomia: procedura całkowicie artroskopowa polegająca na usunięciu uszkodzonego fragmentu łąkotki za pomocą ramienia roboczego oraz kamery wprowadzonych przez niewielkie nacięcia z przodu kolana.

Rehabilitacja po tego typu zabiegach jest dość krótka, od pierwszego dnia możliwe jest pełne obciążanie operowanego stawu w granicach dolegliwości bólowych, nie ma także ograniczeń co do zakresu ruchu.

Przeszczep łąkotki allogenicznej (od dawcy)

W naszym ośrodku metoda stosowana w przypadku wskazań medycznych. Posiadamy bardzo duże doświadczenie w pracy na materiale biologicznym pochodzącym od Dawcy Tkanek. Do rekonstrukcji więzadeł krzyżowych pozyskuje się przeszczepy z więzadła rzepkowego lub ścięgna Achillesa. Zaletą tych przeszczepów jest zaoszczędzenie tkanki własnej pacjenta a tym samym brak dodatkowego osłabienia stawu kolanowego. Czas operacji ulega znacznemu skróceniu, co oznacza minimalne obciążenie dla chorego. Również efekt kosmetyczny przemawia za tą metodą, gdyż operacja nie pozostawia blizn. Procedura polecana, jest głównie przy operacjach rewizyjnych, gdy zużyto już ścięgna pacjenta. Przeszczepy biologiczne ze zwłok, podobnie jak przeszczepy z tkanek własnych pacjenta, ulegają przebudowie. Pełną wytrzymałość mechaniczną uzyskują po 1-2 latach od operacji. Wadami przeszczepu pobranego ze zwłok są: możliwość wystąpienia odrzucenia przeszczepu u biorcy, możliwość przeniesienia z przeszczepem infekcji wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, osłabienie mechaniczne bloków kostnych przeszczepu w czasie sterylizacji. Dotychczas, w naszej klinice, nie odnotowaliśmy powikłań po tego typu procedurze medycznej.

Możliwość pobrania narządów do przeszczepu od Dawców Tkanek pojawia się, gdy za życia, zmarły nie wyraził sprzeciwu, na wykonanie procedury pobrania narządów do przeszczepu. Równie ważna jest zgoda najbliższych. Wszystkim Osobom rozumiejącym znaczenie medycyny transplantacyjnej, wyrażamy ogromną wdzięczność za Dar Życia.